اثر پودر آویشن شیرازی و ویرجنیامایسین بر عملکرد رشد، چربی های سرم و پراکسیداسیون چربی گوشت در بلدرچین ژاپنی گوشتی

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تغذیه سطوح مختلف آویشن شیرازی و آنتی­بیوتیک ویرجنیامایسین بر عملکرد، فراسنجه های خون، اجزای لاشه و کیفیت گوشت در بلدرچین ژاپنی بود. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار انجام شد و به هر تیمار 4 تکرار دارای 20 قطعه بلدرچین یک روزه اختصاص داده شد. تیمارهای غذایی شامل: جیره شاهد (بدون افزودنی) و جیره شاهد حاوی ویرجنیامایسین (02/0 درصد) و یا سطوح 5/0، 1، 2 و یا 5/2 درصد پودر آویشن شیرازی بودند. در انتهای آزمایش (سن 35 روزگی) از هر تکرار یک جوجه نر به­صورت تصادفی انتخاب شد و پس از خون گیری، ذبح گردید و جهت بررسی خصوصیات لاشه مورد استفاده قرار گرفت. همچنین ران سمت راست آنها جهت اندازه گیری شاخص تیوباربیتوریک اسید به مدت یک ماه به فریزر منتقل شد. در کل آزمایش، تیمارهای غذایی تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک و اضافه وزن نداشتند. مقدار ضریب تبدیل در جیره های حاوی آنتی بیوتیک، و سطوح 2 و 5/2 درصد آویشن به­ترتیب 71/2، 75/2 و 76/2 بود که نسبت به گروه شاهد (86/2) به­طور معنی داری کمتر بود (05/0p